Sonny Stitt (1924-1982) kende ik helemaal niet totdat ik dit hoorde op een Argo-verzamel-cd. Het staat op Never can say goodbye, uit 1975.
Een mix van jazz-funk en hoe zal ik het noemen...: goedkope duitse seventies b-film-orgelmuziek. De percussie is messcherp. Geniet ervan. L-7.
Wanna see more great gems? Click here.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten