Psychedelicatesse. Dat is deze zeldzame Velvett Fogg uit de 'underground scene' van Birmingham. Ze hadden in '69 al een lichtshow en een gogo danseres op het podium. Het eerste en laatste album komt uit 1969. Owed to the dip is lekker bluesy. Op Hammond hoor je Frank Wilson freaken. Hij zingt ook. Ondanks alle verwachtingen, de spraakmakende foto op de hoes en een ronkende review van John Peel achterop brak de band niet door.
Within the night rockt na 2 minuten opbouw de conussen uit je speakers. Je hoort The Doors er doorheen schemeren, maar dan met een echte gitarist.
Het label Pye kwam zijn beloofde grootse promotiecampagne wegens het geringe succes niet na. Teleurgesteld viel de band eind '69 uit elkaar. Het zijn rockende hippies, maar ik moet zeggen dat het hammond orgeltje en de gitaarsolo's de plaat wel zeer de moeite waard maken. Mocht je hem hebben. Ik wil hem van je kopen. Hij hoort echt in mijn kast :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten