Norman Feels - Mr Wanna be

Er zijn platen die, als ik ze zou hebben, in aanmerking komen voor de bekende - welke LP zou jij meenemen naar een onbewoond eiland? - vraag. (Mits er stroom is natuurlijk). Ik zou dan stoer willen zeggen: een LP van Norman Feels. Where or when. Maar dat gaat niet lukken. Ik heb hem namelijk niet. En toch wel. Hij staat, naast al die andere platen die ik niet heb, in de platenkast van mijn bovenkamer. In deze bovenkamer staan meer platen dan in mijn werkelijke platenkast. Deze LP's staan daar niet op alfabet, sterker nog, niet eens naast elkaar. Het is er een zooitje. Ze staan lukraak tussen mijn eerste kus, wat trauma's en veel gedateerde kennis die ik wel kan onthouden. Archie, de man van Staal, een puddingrecept, hengeltips. En het is ook veel te donker in mijn bovenkamer. Het lukt mij niet om die platen spontaan tevoorschijn te halen, ook al heb ik ze daar zelf neergezet. Ik ben ze gewoon vergeten. Maar toch zijn ze niet weg. Het licht gaat aan zodra mijn ogen een platencover zien, of een naam die mijn adem doet stokken. Vandaag of morgen misschien. Dan gaat het vanzelf. Dan weet ik het meteen. Shit, denk ik dan, dit is die LP van Norman Feels die al 21 jaar in mijn bovenkamer staat te wachten om gevonden worden. Norman Feels heeft twee albums gemaakt, die beiden flopten. Hij was zijn tijd ver vooruit. Kreeg pas erkenning na zijn dood. Het lot wat alleen echte kunstenaars treft. En zijn platen, die hij niet verkocht, zijn nu onbetaalbaar.